Donderdag 21 juli Nasbinals - Saint-Chély-d'Aubrac

Hallo

Gisteren eerst het dagverslag geschreven en toen het stadje in, eerst de kerk waar een houten beeld van St. Jaques staat en een grote schelp is ingemetseld in de straat. Het is een mooie oude kerk met een 8 kantige toren, Nasbinals is echt een toeristen stad, klein maar er is veel bedrijvigheid.We gaan even wat drinken en internetten in de bar en drinken 'n Aubrac biertje uit de streek erg lekker, maar 4,00 euro per stuk, maar ja 'n gewoon biertje kost ook al 2,50, dus waar praten we over. Omdat veel restaurants als plat de jour "Aligot" serveren en wij dat gisteren al hebben gegeten doen we boodschappen en eten in de de Gite.

Inmiddels zijn ook onze kamergenoten gekomen, 2 bekenden en 2 nieuwe pelgrims, de bekenden gaan om 6 uur op omdat ze vandaag 33 km lopen en morgen 40km dan hebben ze hun eind doel Conques gehaald. De nieuwe pelgrims eten ook in de gite en zo leer je iedere keer weer nieuwe mensen kennen.

Toen we opstonden regende het maar eer we bij de bakker geweest waren was het droog. we hadden vanochtend lange broeken aan gedaan en een blouse met lange mouwen, niks het weerbericht als het wel warm wordt kan alles uit. Ook de poncho's hadden we aan. De eerst komende plaats die we tegen zouden komen is na 9 km Aubrac en we liepen de etappe die het mooiste deel van de route genoemd wordt, we klimmen eerst nog langs een bos en akker wegen, na de beek Chambouliès lopen we alleen nog maar over weiden, tussen de koeien en we klimmen langzaam naar 1350 mtr. dat wat het pad had moeten zijn was aardig vertrapt door de koeien, dus liep het niet echt makkelijk. Net toen we het hoogste punt 1368 mtr. bereikt hebben dacht ik de poncho's kunnen wel uit maar toen begon het te regenen.

Geen uitzicht meer, we liepen echt in de regenwolk 20 mtr zicht, en als je dan niet meer van de route kan genieten, genieten we van taart, in Aubrac ( 1307 mtr.)aangekomen, aan de koffie en in dat restaurant stonden 3 enorme taarten, inmiddels stortte het van de lucht, maar dat kon ons niet deren, wij genoten van 'n enorm stuk taart geserveerd op een platbord en 'n grande café, koste een vermogen maar dat kon de pret niet drukken, er waren nog meer lopers, ook was er 'n groep die in de kerk (die we eerst bezichtigd hadden) hun eigen koffie dronken, want daar zit je toch droog, net de 4 daagse je gaat allemaal ondanks het slechte weer gewoon door, dit weer is extreem slecht voor de tijd van het jaar, ook hier was het voorjaar veels te warm. De moed er in houden is alles wat je kunt doen.

Uiteindelijk toch weer op pad we hebben nog steeds weinig zicht, het pad is inmiddels flink nat en bestaat uit allemaal groten keien, met gewoon grote stukken berg er tussen, en we dalen flink, we gaan in 8 km naar 808 mtr. dit daal je dan niet constant af en toe ga je weer omhoog, maar daarna daal je weer sterk. We lopen inmiddels wel door het bos maar de padenblijven keien, maar langs deze paden liggen ook muurtjes van keien, na 4 km het is inmiddels droog maakt het pad een bocht omhoog en in die bocht liggen 'n paar grote keien waar je op kan zitten, wij even uitrusten want voor je enkels zijn deze paden erg zwaar, schrikken we op, komen er toch een stuk of 10 mountainbickers naar beneden en direct in die bocht weer omhoog, er is ook nog een tandem bij, wij verklaren ze voor gek, maar hun vinden dit prachtig, als bescherming alleen een helm verder in korte broek.

Wat was ik blij dat wij net van dat pad af waren want je kunt geen kant op, we dalen nog een uurtje door, vinden het toch 'n zware etappe ondanks dat hij maar 17 km lang is. Eenmaal in de Gite slapen we boven in 'n pand uit 1480 maar prachtig gerestaureerd, met moderne snufjes, onze schoenen waren weer zeik nat, maar in een hokje is er iets met lucht dat onze schoenen voor morgen weer droog maakt, we slapen op 'n kamer voor 6 personen met 'n prachtige badkamer en radiatoren die je aan kan zetten om de was te drogen, zelfs een turbo zit erop, we hebben weer bekenden op de kamer, maar dat maakt het wel leuk.

Om half 7 hebben we een apperatief van het huis maar eten moeten we buiten de deur dat kan hier niet, wel onbijt maar geen diner. Morgen een tocht van 22 km, verlaten we het bergland van Aubrac en lopen naar het dal van de rivier de Lot, naar de plaats Espalion, die zich zelf de glimlach van het zuiden noemt, nou als we dan de zon niet tegemoet lopen weet ik het niet meer.

Jullie horen ervan groetjes Nanda en Leo