Dinsdag 23 augustus Estella - Los Arcos

Hallo Iedereen,

Al die stadjes op de route zijn wel interessant ’n hoop oude gebouwen, kerken, straten, pleinen, op zo’n plein belandden we gisteren en daar liepen we Wim en Martin tegen het lijf, ze slapen in ’n andere refugio, maar we gingen samen even iets drinken. Het was inmiddels al half 6 maar het plein was nog bijna leeg, de terrassen in ieder geval, maar goed als we ’n half uurtje zitten is ineens alles vol en heel veel volk op het plein, volgens ons gaan die Spanjaarden pas om 6 uur leven.

Wij gaan nog even lopen en daarna eten, vlak bij de refugio en daar spreken we weer ’n Nederlandse vrouw uit Wilnis, deze loopt samen met ’n Duitse vrouw en ze hebben elkaar in Pied de Port ontmoet.

Als we slapen gaan om 10 uur is het nog erg warm buiten en met veel Spanjaarden in de refugio er druk. Spanjaarden hebben volgens mij 2 stel kleren mee en meer niet, na het douchen doen ze schoon aan, wassen de andere en slapen in het geen wat ze aan hebben. Scheelt in ieder geval op hoop gewicht.

Hebben we niets gemerkt datde slaapzaal na 10 uur volliep, vanochtend ging de eerst al om voor vieren van de slaapzaal en daarna bleef het rumoerig met opstappers, wij om kwart voor 6 er ook maar uit. In de refugio waren geen pannen of ze stonden vol met iets dus geen thee, en de automaat is stuk, om half 7 dus op stap zien ’n mannetje met brood lopen en vragen naar de bakker, dit was ’n goed idee want hier konden we ontbijten, en zo was het toch licht toen we weg gingen.

Eenmaal op de route hadden we het idee dat we de laatste waren, we liepen alleen, best prettig weer, via Ayegui naar Irache hier staat ’n klooster waar de pelgrims vroeger ’n beker wijn en ’n stuk brood kregen, tegenwoordig moet je het brood zelf meenemen, maar er is ’n tappunt met 2 kranen. 1 voor water en 1 voor rode wijn, dit wordt door de bodega’s in stand gehouden. De wijn was niet lekker erg zuur, maar misschien komt dit ook door het vroege uur nl. rond achten. Daarna moesten we langzaam klimmen eerst naar Azqueta (550 mtr.) en toen door naar Villmayor de Monjardin (650 mtr.) Hierna moeten we sterk dalen, maar dit is lichter gemaakt door treden te maken van 2 tot 2,5 mtr lang, langs druivenvelden. Hierna laten we ook de snelweg voor wat hij is en lopen we echt alleen maar in de natuur cq. enorme graanakkers die tussen de bergen in liggen af en toe ’n druivenveld of ’n asperge akker maar deze zijn ook doorgeschoten. We lopen even langs ’n bos waar door er wat schaduw is, maar verder liepen we in de volle zon, deze scheen al om 8.15 het is dan niet direct heel warm maar langzaam loopt de temperatuur weer op. Zo komen we bij Los Arcos en dit is ook weer ’n oud stadje met stadspoorten om het oude gedeelte. Net hier buiten ligt de refugio in de voormalige onderwijzerswoning, volgens mij hoort de school er ook bij want we hebben ’n slaapzaal met 16 stapelbedden dus weer ’n warme nacht. Want ook al zou het buiten afkoelen met zoveel mensen op ’n kluitje blijft het vanzelf warm.

We waren er al om kwart over 12 en de refugio wordt beheert door Belgen, nou het inschrijven ging ook echt op z’n Belgisch. We slapen naast ’n Tjechisch echtpaar dat 28 april uit ’n plaatsje vlak bij Praag is vertrokken en dus ook de nodige km in de benen heeft. We komen ze al tegen sinds Roncesvalles en wisten dat het Tjechen waren maar niet dat ze ook al zo’n reis achter de rug hebben.

Zo zijn jullie weer op de hoogte van onze belevenissen, we genieten nog steeds van al die ontmoetingen, met het daarbij behorende handen en voeten gepraat, de Tjechische kan wat Duits, maar hij helemaal niet. We gaan weer in het dorp eten, pelgrims menu want de keuken wordt in beslag genomen door jonge Spanjaarden, die wel lopen met ’n dagrugzak en de rest per taxi naar de refugio laten vervoeren, ze vertrekken heel vroeg en staan zo al vroeg weer bij de refugio voor ’n bed.

Maar goed ook dit hoort bij de Camino, dus tot morgen

Groetjes Nanda en Leo