Donderdag 8 sept Villadangos del Pár - Astorga

Hallo allemaal,

Men zegt wel eens als je ergens naar zoekt vind je het niet en zo is het ook, gisteren een heel leuk restaurantje in 'n oude bodega waar ze grillen op houtskool in 'n dorp van niets. We hebben heerlijk gegeten, vooraf 'n mixed salalade met tonijn, daarna had Leo 2 verschillende stukjes gegrilde chorizo worst en 'n stukje gegrilde ham, ik had gegrilde kabeljouw met knoflook, allebei gebakken aardschijfjes en zoete paprika als toetje had Leo 'n soort vanille pap en ik 'n stuk meloen. Nou is León befaamd om zijn chorizo het is niet zo gek dat het in deze streek veel wordt gegeten.

Vanochtend uitgebreid ontbijt want ik heb gisteren eitjes en jus orange gekocht en we konden thee zetten, jam zat nog in het tuperware doosje dus met 'n goed gevulde maag op pad. Eerst het dorp uit en dan weer langs de N120 naar San Martin del Camino dorpje ziet er goed uit maar verder niets, dan steken we de weg over en lopen we aan de andere kant van de weg hier staat wel begroeing van allerlei bomen en struiken en we lopen iets verder van de weg af. Zo komen we in Puente Y Hospital de Órbigo we gaan over 'n romijnse brug over de rivier de Órbigo maar de brug is veel langer dan de rivier breed is ook is de brug middeleeuws bestraat met keien, gelukkig ligt er in het midden 'n strook grote platte stenen dat loopt wat makkelijker. Bij de brug hoort nog 'n legende maar die is te lang om te nu vertellen. Na de brug komen we 'n hotelbar tegen met 'n zonneterras hier aan de koffie in het zonnetje, want dat wordt net warm genoeg, de jassen kunnen van hier af uit.

Na dit dorp verlaten we de N120 en gaan het platteland weer op naar Villares de Órbigo gelijkal over'n flink stenig pad. Het dorp is niet veel en we zijn er gauw weer uit en zo begint 'n voetpad van 1 km naar Santibáñez de Valdeiglesias, hier is wel 'n refugio de laatste voor Astorga, alle water flessen gevuld want het is warm en er komt de eerste 8 km niets anders dan 'n keienpad met wat dalingen en klimmingen en bijna zonder schaduw. Het is zwaar lopen vandaag die keien zijn we niet meer gewent de laatste dagen, we weten nu ook wat voor 'n geluk we hebben gehad met bewolkt weer op de eerste dagen van de meseta.

We rusten en drinken wat onder 'n boom we hebben nog 4 km te gaan net na het hoogste punt van vandaag op de Crucero de Santo Toribio staat er bij 'n schuurtje in eens 'n karretje met van alles fruit, water, thermoskannen met koffie en thee, koekjes er staat 'n bank onder 'n stuk gespannen zeil voor schaduw, alles donatief we nemen allebei 'n banaan en gaan door we hadden net gerust en van teveel rusten wordt je moe.

We zakken af naar San Justo de la Vega komen nog 'n stenen kruis tegen en de laatste 1,5 km is 'n geplaveide weg. In het dorp zijn ze met de bestrating bezig dus geen terras bij de bar. We nemen wat kouds te drinken en als lunch 'n stukje tortilla dit vind ik erg lekker. Het kost haast niets en daar kan je geen brood en beleg voor kopen bovendien blijft beleg niet zo lekker in de rugzak. De 8 km zit erop nu nog de laatste 3,5 km en dan zijn we in Astorga, we hebben besloten om in de San Javier te slapen deze ligt vlak bij de kathedraal, we lopen in Astorga via de pelgrims route en komen zo lang het gebouw van Gaudi dit is gebouwd als bisschoppelijk paleis maar er heeft nooit 'n bisschop in gewoont want ze vonden het allemaal te lelijk, dit paleis is echt te herkennen als van Gaudi allemaal ronde torentjes en zo de kathedraal is nog dicht, we gaan eerst ons bed in orde maken en uitrusten want het was 'n lange warme dag.

Om 'n uur of 6 gaan we Astorga in en daarna gelijk eten. Astorga is niet zo groot we hebben dan alle bezienswaardigheden voor het eten wel gezien.

Morgen vertel ik wel of we het mooi vonden.

Groetjes Nanda en Leo

Ps voor degene die niet weten wat tortilla is;

Dit is ei en stukjes aardappel met ui of andere kruiden gebakken tot 'n dikke omelet. Net als appeltaart in Nederland smaakt hij bij iedereen anders. (heeeeeerlijk)