Woensdag 31 augustus Rabé de las Cal – Castrojeriz

Gisteren weer lekker gegeten en ik hoef niet eens na te denken wat het moet zijn, we hadden een internationaal gezelschap aan tafel 2 Engelsen, 1 Italiaan, 1 Spanjaard, 4 Duitsers en wij dan, alleen met spreken is de switch wat moeilijk. De Duitsers hadden toch ’n barretje ontdekt en daar hebben we nog even met z’n allen koffie gedronken na het eten.

Na overleg vanochtend om 6 uur de wekker, ontbijt was keurig verzorgd en om 7 is het nog ’n beetje donker, de tijd moet ik nu ook los laten want m’n horloge loopt niet meer. Eenmaal op weg moeten we gelijk klimmen Rabé ligt op (820mtr.) maar we hebben nog ’n heuvel te gaan 960 mtr. hoog alleen graanvelden en kale bergen met hier en daar ’n boom, we dalen weer af naar Hornilos del Camino(820 mtr.) dit is ’n langerekt dorp met 1 straat, er zou geen winkeltje zijn, maar dat is er toch en de eigenaar heeft ’n stempel met nog 469 km naar Compostella dit staat ook op ’n bord dat aan de gevel hangt. Als we cakjes kopen vraagt hij wil je ’n stempel want daar zijn ze trots op, maar zo komen we ruimte te kort voor de refugio’s en moeten we nog ’n paspoort hebben. Na Hornilos klimmen we weer via ’n onverharde weg naar 920 mtr. en dalen later weer af naar Arroyo San Bol (850 mtr.) dit is de meest raadselachtige plek op de Camino, het dankt zijn naam aan San Baudilo dat in 1503 om mystrieuze redenen verdween. Nu staat er alleen ’n refugio waar geen stromend water is, stroom via ’n generator en geen wc, maar ’n latrine en ’n buitendouche.

Wij zijn verder gelopen naar Hontanas (880 mtr.) en daarna de ruïne van San Anton het ziet er nog mooi uit en je krijgt beslist de indruk dat dit ’n enorm en mooi klooster moet zijn geweest. Nu nog 5 km naar Castrojeriz (800 mtr.) dit gaat over asfalt en komen onze voeten even bij van dat stenen gedoe. Als we er zijn komen we gelijk ’n enorme kerk tegen hier is ’n museum in gevestigd en dat bekijken we, nu heeft dit dorp 3 kerken en bij de 2^e is ’n refugio daar gaan we kijken maar hij is vol, de 2^e refugio is op het plein maar vandaag gesloten, op naar de 3^e deze kunnen we niet vinden, maar wat blijkt er staat in ’n straat ’n deur open en daar hangt binnen op ’n andere deur ’n lijst waar je je naam op moet zetten, wij zijn nr 18 en 19 en er zijn 24 bedden, dus slapen verzekerd. Hij gaat pas om 16.00 uur open, dus we zetten de rugzak neer nemen ons brood mee en gaan op ’n bankje ons brood eten, de hal stond al vol met rugzakken, het is dus normaal wat we doen. Het volgende dorp is nog 9,7 km verder en we hebben al 28 km gelopen geen optie dus.

Om 4. 00 uur worden de regels uitgelegd, niet vertrekken voor half 7, jonge mensen op de boven bedden. Enz enz.Later blijkt dat de bedden liggen op hokjes van 4 waar je moeilijk op de bovenbedden komt. De Meseta ziet echt eindeloos en we hebben vandaag geen zon gehad, maar als het er 35 graden is dan brand je weg, de afstand tussen de dorpen varieert van 5 to 10 of 12 km en verder zie je geen levend wezen, morgen horen jullie onze verdere ervaringen op deze hoogvlakte want het klimmen gaan we verlaten want het wordt vlak. Nu gaan we boodschappen doen en kijken wat we kunnen eten.

Groetjes en tot morgen Nanda en Leo

O ja de Tjechen zitten ook weer in de refugio